Linda is 29 jaar en woont in Mechelen. Ze heeft drie kinderen. 'En mijn handen momenteel dus meer dan vol,' lacht ze.

'Volgens mij is het de eerste keer in mijn leven dat ik Pasen niet echt kon vieren zoals het hoort. Normaal vieren we dat met de hele familie en gaan we bij iedereen langs. Ik vond het moeilijk te aanvaarden dat dat door het coronavirus niet ging, maar uiteraard nemen we geen risico's en willen we niemand besmetten. 

Pasen hebben we dus niet echt gevierd. We hebben gebeld met familie en vrienden. Onze priester heeft tijdens de Goede Week een paar keer een misviering gehouden. Het is de gewoonte om drie dagen na elkaar in de Goede Week naar de kerk te gaan. Normaal ga ik naar de Sint-Libertuskerk en dan zie ik drie dagen na elkaar iedereen van de gemeenschap. Nu was dat anders. Nu hebben we met het gezin drie dagen na elkaar live via internet de misviering gevolgd. Maar het fysieke contact en de beleving van samen bidden, zingen en teksten uit de Bijbel lezen is toch weg.

Elke avond om 21.30u, wanneer de kinderen naar bed zijn, gaan we live met een hele groep vrienden en familie. Dan bidden we samen. Zo blijven we toch verbonden. Dat heeft onze ogen ook wel meer geopend om meer te bidden. Zo zijn we automatisch meer bezig met het geloof. Ik heb het gevoel dat door te bidden, ik ook iets kan doen voor anderen.' 

Trouw en doopfeest geannuleerd

'Normaal gezien ging ik in april naar een trouwfeest en begin mei naar het doopsel van mijn nicht. Voor het trouwfeest was alles al geregeld: de zaal, zang ... Maar de priester wil geen risico nemen en het trouwfeest dus ook niet in kleine kring laten doorgaan. Gelukkig is het trouwpaar hun voorschot niet kwijt. Maar er is nog geen nieuwe datum vastgelegd.

Ook het doopfeest van mijn nicht is volledig geannuleerd. Eerst was de doop uitgesteld naar juni, maar omdat alles heel onzeker blijft, werd ook die dag geannuleerd. Het is voor onze gemeenschap belangrijk om gedoopt te worden, maar wanneer dat is maakt niet zo veel uit. Het kan dus ook op een andere datum. Maar iedereen had er natuurlijk wel naartoe geleefd.

Ik had een mandje laten maken met daarop de naam van mijn nicht en de datum van het doopsel. Er zaten ook handdoekjes in met de naam en datum erop. Maar dat cadeau kan ik nu moeilijk afgeven aangezien de datum niet meer klopt.' 

En plots komt corona erg dichtbij 

'Helaas kregen ook mijn grootouders corona. Mijn opa ligt nog steeds op intensieve zorgen. Hij ligt in een kunstmatige coma. Mijn oma is thuis en mijn oom zorgt nu voor haar. We bellen geregeld. In het begin vonden we het moeilijk om de ernst van corona in te zien. Om het te geloven. Maar dan overkomt het je eigen familie en komt het plots erg dichtbij. 

In de eerste plaats bidden we nu dus voor mijn familie en de ziekenhuizen. We geven de hoop niet op. Corona overstijgt alle religies en culturen. We moeten er samen door.'

 

>>> Lees hier het volgende verhaal