Syrische vluchteling droomt van Belgische eerste klasse

“Sport is een taal die iedereen spreekt”

Mohamad Jarkas ontvluchtte in 2015 het oorlogsgeweld in Aleppo. Al zwemmend maakte hij de gevaarlijke overtocht van Turkije naar Griekenland. “Ik vertrouwde de mensen niet die ons met de boot naar Griekenland zouden brengen. Ik had gehoord dat ze mensen in het water duwden.” Via Kroatië, Hongarije en Duitsland kwam Mohamad uiteindelijk terecht in Mechelen.

Bijna tien jaar ervaring heeft hij als scheidsrechter. Zeven jaar lang floot hij zelfs in de Syrische eerste klasse. “Mijn laatste wedstrijd was Al-Fotuwa - Tishreen, in Latakia. Ik ben daarvoor 14 uur onderweg geweest, terwijl dat voor de oorlog een rit was van maximaal drie uur. Meestal bleef ik wel meer dan een week, om verschillende wedstrijden te fluiten voor ik weer naar huis vertrok.”

Op de vlucht voor de oorlog

Maar de regering vorderde opnieuw mannen voor het leger. “Het was blijven, gaan vechten en een moordmachine voor de overheid worden of vluchten. Dus heb ik mezelf gedwongen om te vertrekken, samen met mijn familie. Maar in Turkije is het heel moeilijk om als Syriër aan werk te geraken. En als je dan toch aan werk geraakt, krijg je maar de helft van je salaris. Ik had een diploma filosofie en sociologie, ik werkte als stafmedewerker bij de sportfederatie in Aleppo en ik was erkend scheidsrechter bij de FIFA. Ik heb daar hard voor gewerkt en wou dat niet zomaar weggooien. Dus besloot ik om naar Europa te trekken.”

“Mijn droom? Fluiten in de Belgische eerste klasse.”

Nu is Mohamad ongeveer twee jaar in België, en heeft hij een ambitieuze droom: scheidsrechter worden in de Belgische eerste klasse. Daarnaast helpt hij andere vluchtelingen in Mechelen integreren via zaalvoetbal. “Er is maar één taal die iedereen spreekt. En dat is sport”, lacht Mohamad.

Eindelijk weer op het voetbalveld

In Mechelen leerde hij Bavo Verstraeten kennen, de voorzitter van de Mechelse Scheidsrechtersvereniging. En op 23 oktober vlagt Jarkas zijn eerste wedstrijd in vierde provinciale: Leest United - Hingene. Drie maanden later is hij al lijnrechter in tweede provinciale. “Die eerste officiële wedstrijd als assistent-scheidsrechter, was voor mij het mooiste moment van dat jaar”, glundert Mohamad. “Ik had zoveel dingen meegemaakt, zoveel achtergelaten … Eindelijk stond ik weer op het voetbalveld.”

Nederlands leren

Na bijna tien jaar scheidsrechter in de Syrische eerste en tweede voetbalklasse, was een wedstrijd fluiten in de Belgische vierde provinciale niet meteen een stapje hogerop. Toch was Mohamad blij met de kans. “Dit is wat ik nodig heb om te groeien en hogerop te geraken”, zegt hij. “Mijn droom is om ooit te fluiten in de Belgische eerste klasse. Wat moet ik daar nog allemaal voor doen? Vooral nog meer Nederlands leren. Dat is echt belangrijk. Niet alleen om te communiceren met je collega’s op het veld maar ook om te communiceren met de spelers en de coaches. Gelukkig begin ik de taal ondertussen onder de knie te krijgen.”

“Ik besef wel dat dat moeilijk wordt. Dat ik heel hard mijn best zal moeten doen, elke week zal moeten presteren. Maar dat heeft me nog nooit afgeschrikt. Dus waarom zou het niet mogelijk zijn?”

Zaalvoetbal voor lotgenoten

Vandaag combineert Mohamad – die bij de veteranen van Sporting Mechelen voetbalt – zijn Nederlandse lessen met twee jobs (via het zogenaamde artikel 60 van het OCMW). In een school in Betekom helpt hij niet-begeleide minderjarige vluchtelingen, in Mechelen werkt hij bij het Agentschap Integratie en Inburgering. Daarnaast is hij coach van de zaalvoetbalploeg United Mechelen, die bestaat uit erkende vluchtelingen.

De ploeg telt bijna 20 spelers. “Dat zijn niet alleen Syriërs, maar ook Afghanen, Irakezen, Spanjaarden … In totaal zijn we met zo’n acht nationaliteiten. Via zaalvoetbal willen we hen helpen te integreren in de maatschappij. Maar natuurlijk zijn ook autochtone Mechelaars welkom!”

Supporters nodig

Het gemotiveerde zaalvoetbalteam kan voorlopig nog geen wedstrijden spelen. “We zijn nog niet aangesloten bij een competitie, omdat we nog een heleboel papierwerk in orde moeten maken. Daarnaast is er ook nog het financiële plaatje. Het lidgeld voor de Vlaamse Zaalvoetbalbond kost geld, net als de verzekeringen, de truitjes en de huur van de zaal. Gelukkig helpt de Sportdienst van Mechelen een beetje en kunnen we op zondag gebruikmaken van de sporthal Iham. Maar extra steun is altijd welkom.”

Wil je Mohamad en zijn zaalvoetbalteam steunen? Of wil je graag ook eens een balletje trappen met United Mechelen? Mail naar voice.mechelen@hotmail.com.