Het verhaal van Mohamed uit Marokko

Mohamed wordt in 1977 geboren in Marokko. Hij groeit er op in een klein dorp waar hij samen als kleine herder met zijn grootmoeder de schapen hoedt. De papa van Mohamed woont op dat moment al in België. Hij werkt er als gastarbeider. In 1982 besluit het gezin hun vader te volgen. Ze verlaten Marokko en verhuizen naar Mechelen. “Mechelen was een andere wereld en dat was heftig. In Marokko haalden we ons water uit een bron en hier was er kraantjeswater. Het was een echte cultuurschok! Ik herinner me wel dat we hier heel goed werden ontvangen. De zusters van de kleuterschool leerden me Nederlands en deden me welkom voelen.”

Offerfeest

Mohamed komt uit een gelovige familie. Ook hijzelf is een trotse moslim. Het Offerfeest staat voor de deur en daar kijkt hij ook dit jaar weer erg naar uit. Het is een feest van vreugde, verzoening en aandacht voor mensen in armoede in de samenleving. Met het Offerfeest, of Eid Al-Adha, herdenken moslims het offer van profeet Abraham. Abraham wou zo graag een zoon dat hij zelfs bereid was om die zoon ooit te offeren. Zo werd Ismaël geboren. Maar Allah herinnerde Abraham aan zijn belofte. Terwijl Abraham de voorbereidingen treft voor het offer, grijpt Allah in. In plaats van zijn zoon, slacht Abraham een offerdier. Daarom wordt tijdens het Offerfeest een schaap geofferd. Mohamed vertelt hoe hij en zijn familie deze feestdag beleven.

“’s Ochtends worden we vroeg wakker. We trekken onze beste kleren aan en parfumeren onszelf. We gaan dan naar de moskee voor het Eid-gebed, dat is het ochtendgebed voor het Offerfeest. Daar groeten we en wensen we elkaar ‘Eid Mubarak’: gezegend feest! Vroeger werd daarna het schaap geslacht. Mijn vader heeft me zelfs nog geleerd hoe dat moet. Het werd zo gedaan dat het dier er zo weinig mogelijk van afzag. Vandaag de dag mag dat niet meer en gaan we naar de beenhouwer. Hij zorgt ervoor dat het dier op een correcte manier wordt geslacht zodat wij daarna het vlees gewoon bij hem kunnen kopen. Na het gebed komen we samen met de familie en genieten we van een feestmaal. Het mooiste vind ik dat we elkaar een goede gezondheid en vrede toewensen en dat we, als God het wil, volgend jaar opnieuw mogen vieren. We zijn die dag extra dankbaar voor wat we hebben.

Ik ben trots op mijn geloof, trots dat ik Marokkaan ben, maar ook heel trots dat ik Mechelaar ben! Ik heb hier een huis en voel me hier thuis. Mijn huis is een gebouw van stenen, mijn thuis is een paleis, dichtbij mijn gezin!”