Laura

Wie is Laura?

"Ik ben in een voortdurende evolutie en transformatie. Elke dag leer ik meer. Elke dag plaats ik een idee in mijn denksysteem. Ik slijp de diamant die ik ben.

Ja, we hebben een richting maar we staan niet op een perfect rechte lijn. Soms is het goed, soms is het moeilijk, soms is het minder goed, soms is het minder moeilijk, soms is het ...

Het is … het leven. Het leven is om te zijn. De rest komt van zichzelf. Ik ben Laura…"

'In het Predikheren voel ik me als Alice in Wonderland.' 

Laura vertelt over:

De Grote Markt

"De eerste keer dat ik de Grote Markt zag, voelde ik een innerlijke rust en vreugde. Ik was onder de indruk van de ronde vorm van de markt en de architectuur van de gebouwen.

Ik voelde de energie van deze plek vol geschiedenis. De zon scheen en haar licht omhelsde de oude gebouwen, de terrassen en ons.

De ronde vorm van de Grote Markt interpreteer ik als een kern waar het allemaal begon.

Hier zag ik het stadhuis, een imposant oud gebouw. Vanuit dit gebouw begint de integratie in deze prachtige stad, en er worden prachtige projecten geboren voor de mensen in Mechelen.

De gebouwen doen me denken aan figuren zoals die in verhalen. De getrapte architectuur van de gebouwen ziet eruit als een illustratie bij de sproojes van de gebroeders Grimm.

De imposante toren van de Sint Romboutskathedraal is als een soldaat die over Mechelen kijkt.

De oude architectuur, de terrassen en de geur van koffie en frieten herinneren me nu aan mijn kindertijd. Mijn moeder maakte ’s morgens koffie toen ze naar haar werk ging. Ik werd wakker met deze geur.

Ik hield altijd al van frietjes en van hun aangename geur. Voor mij zijn dit eenvoudige dingen waarvan we kunnen genieten en die de wereld mooi maken."

#GroteMarkt #frietenenkoffie #SintRomboutstoren #stadhuis #sprookjes 

Het Predikheren

"In mijn land wordt gezegd dat mensen de plaats maken. In Mechelen voelde ik hetzelfde toen ik kennismaakte met de nieuwe bibliotheek: een oud gebouw met veel geschiedenis.

Ik denk niet dat de oude en nieuwe boeken elders een betere plek hadden gehad. Het Predikheren is zelf een plek waarin geschiedenis is geschreven: klooster, opvangtehuis, militair hospitaal en militaire kazerne. Maar de mensen van Mechelen lieten het gebouw niet verloren gaan in de vergetelheid van de tijd. Ze gaven het schoonheid en schittering. Ze creëerden een plek waar je veel informatie kan krijgen, waar je boeken kan ontlenen, en waar je een kopje koffie of thee in het bibliotheekcafé kan drinken.

Wanneer je de drempel bij de ingang overschrijdt, maak je kennis met een kleine kamer met een paar planken met mappen op. En het is … stil.

Ik zit te kijken. Waar kan ik een wereld ontdekken? Een wereld van boeken waarin levensverhalen zijn geschreven. De automatische deuren gaan open en ik begin mijn reis.

Ik voel me als Alice in wonderland. Voor mij wordt een tuin getoond met verschillende  tafels.

Ik hoor geroezemoes. Ik zie mensen aan de tafels. Ik hoor vrolijk gekletter van de lepeltjes in de tasjes koffie. Sommigen hen babbelen, anderen genieten van hun koffie terwijl ze een boek of de krant lezen. De geur van de boeken, gemengd met de geur van koffie. Ik herinner me mijn school tijdens de examens toen ik in boeken aan het leren was, met een kopje koffie erbij.

Ik laat het geroezemoes van het gelijkvloers achter en ga de trap op naar de eerste verdieping. Middeleeuws, eenvoudig en vredig!Vanaf hier begint de stilte.

Ik loop naar de eerste verdieping en ben op zoek naar de leesclub.  Dat is waar Sara op ons wacht: de lerares van CVO Crescendo met wie we samen deze prachtige plek hebben ontdekt. Met boeken die zij gekozen heeft voor cursisten die de Nederlandse taal leren.

Ik ben op zoek naar de kamer. Er zijn er 5: Zola, Mernissi, Rushdie, Roosevelt en Arendt. De namen van schrijvers, filosofen en presidenten.

In de grote hal staan grote tafels waar mensen studeren of lezen. En het is ... stil.

Alleen onze ogen ontmoeten elkaar wanneer ik er passeer. Boeken en tijdschriften worden gesorteerd per categorie op de rekken. Studenten bladeren door boeken en werken op hun laptop.

Ik vind de kamer “Emile Zola” , de schrijver van het boek Nana uit 1880. Een ronde tafel, collega’s, lerares en boeken.

Ik herinner me toen ik een kind was en mijn grootmoeder ’s avonds wol spon terwijl ik boeken las. Ik las, zij luisterde en dan vertelde ze. Ik voelde dezelfde warmte en gemoedsrust.

Boeken worden geboren uit verbeelding en herinneringen. De bibliotheek is als een boek waarin we de pagina’s van het leven schrijven. Met verbeelding, met herinneringen, ... het Predikheren.

#bibliotheek #koffiedrinken #CrescendoCVO #hetPredikheren#herinneringen #leesclub