Justina

Wie is Justina?

Justina Matov komt uit Zagreb. Met als sterkste drijfveer haar passie voor muziek kwam Justina naar België. Intussen heeft ze haar diploma Percussie op zak en houdt ze zich bezig met tal van creatieve projecten.

'Werken in De Gouden Vis was de beste inburgeringscursus.'

Justina vertelt over:

Haar liefde voor muziek

‘Wat ik zo leuk vind aan muziek? Het is er altijd, whenever you need it. Het brengt me rust en onrust. Na een jaar in het Antwerpse Conservatorium en twee jaar Lemmensinstituut in Leuven behaalde ik mijn bachelordiploma in Percussie. Een erg intensieve periode, want sinds mijn aankomst in 2009 deed ik niets anders dan studeren en werken. Maar mijn passie voor muziek zal nooit verdwijnen. Maybe it can hide for a while, but it will never go away.

Na mijn studies verhuisde ik naar Mechelen, waar ik nu ook jazz studeer aan het Conservatorium. Het eerste jaar hier was verschrikkelijk. Behalve mijn lief Geert kende ik hier niemand, en dus ging ik elke dag op café met mijn boeken en mijn computer. Op café leerde ik mijn eerste vrienden kennen.' 

Café De Gouden Vis

'Uiteindelijk ging ik aan de slag in café De Gouden Vis op de Vismarkt, waar ik nu deeltijds werk. Daar werken was de beste inburgeringscursus ooit (lacht), want ik heb er veel Mechelaars ontmoet en moest er altijd Nederlands praten. Mijn baas en de mensen rondom mij hielpen me met plezier. Iedereen vind het hier ook zo schattig als een buitenlander Nederlands probeert te praten.'

Haar projecten

'Eind april 2014 werkte ik samen met kunstenares Suzanne Groothuis aan PeaceUnique, een kunstproject waarin ik mijn liefde voor het interviewen goed kon uitspelen. We startten het project omdat we beiden iets wouden doen rond vrede en we benieuwd waren naar hoe verschillende mensen, met verschillende achtergronden, jobs en levens, rust en vrede ervaren.

Het resultaat werd een artistieke tentoonstelling in H30. PeaceUnique heeft me veel geleerd over de mensen van Mechelen. Het is best wel interessant hoe hard gedachten kunnen verschillen over éénzelfde vraag. Wat ik er vooral uit onthouden heb? Oudere mensen kunnen gemakkelijker rust beleven, terwijl jonge mensen zich meer bezighouden met vragen over het leven.

Hoe de toekomst eruitziet, weet ik niet. Momenteel onderzoek ik met een vriendin de voedselverspilling in Europa. Ik werkte een tijdje in een Mechelse bakkerij en moest er veel voedsel weggooien omdat het niet meer vers genoeg was. Ik kan dat niet. Ik ben zo niet opgevoed. Samen met Linde, een journaliste, brainstormde ik over een eventuele televisiedocumentaire. We kwamen uit bij één concept, maar dat precies inhoudt, kan ik nog niet verklappen. We hopen het alleszins te kunnen verkopen aan een zender. Dat zou een droom zijn die uitkomt. Maar het allerliefst wil ik nu een vaste job. Iets dat ik graag doe, iets belangrijks met research en media. Zolang het maar creatief is. Nu doe ik een beetje dit, een beetje dat. Elke week is een rollercoaster.'

Dit artikel verscheen in 2015 in het magazine Living in Mechelen.

Tekst: Evy Van Ruyskensvelde Foto: Kurt Deruyter