Hadi Ahmadzadeh

Wie is Hadi Ahmadzadeh?

Hadi is geboren in Teheran. Hij is kok met een passie voor flamenco.

'Ik keer steeds terug naar Mechelen. Maar toch voel ik me niet helemaal thuis in België.' 

Hadi vertelt over:

Verhuizen naar Spanje

‘In 2008 verhuisde ik naar het Spaanse Valencia om er mijn eigen bed and breakfast te beginnen. Ik investeerde al mijn spaarcenten in het bouwproject. Toen in 2008 de vastgoedcrisis uitbrak, werd het moeilijk. Er waren momenten waarop ik bij wijze van spreken moest kiezen tussen eten of cement en beton kopen. In 2012 vernielden de vele bosbranden bovendien een deel van het Sierra Calderona Natural Park waarin mijn bed and breakfast zou komen. Het gebouw staat er nog, maar de natuur en het ecotoerisme zijn volledig weg.

Flamencomuziek

‘Ik had het enorm moeilijk toen ik terugkeerde naar België. Ik was 33 jaar en terug bij af. Ik ben toen begonnen met flamencogitaarlessen. In tegenstelling tot de commerciële muziek van de laatste tien jaar kan flamencomuziek me nog raken. Nummers als ‘All About That Bass’ van Meghan Trainor of ‘Sexy als ik dans’ van Nielson lijken echt nergens naar. Flamenco is voor mij meer dan alleen muziek. Het is een vorm van therapie, mijn manier van leven, mijn manier om mezelf uit te drukken. Soms zit je zo in de muziek, dat je volledig één wordt met je instrument. Dan denk je niet meer aan Spanje of aan al de rest, dan ben je gewoon weg.'

‘Intussen geef ik ook zelf les, dat vind ik enorm leuk. Misschien richt ik ooit wel mijn eigen flamencoschool op. Werken als zelfstandige past bij me, want ik ben een harde werker en orders nemen van anderen is niet mijn sterkste punt.’

Een plek om 'thuis' te komen

‘In Spanje wilde ik een plek voor mezelf en mijn muziek creëren: mijn eigen bed and breakfast, in een natuurgebied waar kunstenaars, schrijvers, muzikanten en reizigers naartoe kunnen komen om even te verdwijnen. Een plek waar ik ‘thuis’ kan komen. Want die heb ik nooit gehad.

Ik groeide op in Iran, Engeland en België. Na mijn studies ben ik eropuit getrokken en heb ik zowat overal gewoond: Amerika, Cuba, Portugal … Ik keer wel altijd terug naar Mechelen omdat mijn vrienden en mijn familie hier wonen. Mijn ouders zijn al wat ouder en kunnen niet meer zo lang vliegen. Bovendien heb ik hier een groot deel van mijn jeugd doorgebracht.

Toch voel ik me niet helemaal thuis in België. De kille, afstandelijke manier van leven past niet bij mij. In Spanje zou ik me wel thuis kunnen voelen. Maar zolang de crisis en corruptie er niet afnemen, ga ik niet terug. Één ding is zeker: mijn eigen bed and breakfast, die komt er hoe dan ook.’

Dit artikel verscheen in 2015 in het magazine Living in Mechelen.

Tekst: Cindy Van Asselbergh Foto: Kurt Deruyter