Ana-Carmen

Wie is Ana-Carmen Terrones Hernandez?

Ana-Carmen Terrones Hernandez werd geboren in Barcelona. Oud of jong, ze staat voor iedereen klaar. Deze leerkracht nam intussen afscheid van de klas, maar vervelen doet ze zich niet. Als ze geen knuffeltjes aan het haken is voor prematuurtjes, dan steekt ze een handje toe in rusthuis De Linde.

'We dachten dat honden hier rondliepen met leibanden van saucissen.'

Ana-Carmen vertelt over:

Haar verhuis van Spanje naar België

‘Vijftig jaar geleden verhuisde mijn familie vanuit Spanje naar Mechelen. Als achtjarige was dat best spannend. De Spanjaarden beschouwden België immers als een heel rijk land. Ze vertelden zelfs dat honden hier niet aan een gewone leiband wandelden, maar aan een leiband gemaakt van saucissen (lacht). Mijn familie was in Spanje niet rijk.

Eenmaal in Mechelen hadden we naast een klein beetje geld zo goed als niets. Gelukkig kregen we alles wat we nodig hadden van de minderbroeders: lakens, dekens, bedden en kasten. Wij zijn de Mechelaars nog steeds heel dankbaar voor alles wat we gekregen hebben. We waren een van de eerste migranten die naar hier kwamen, en iedereen was hier zo gastvrij.’

Onderwijs

‘Ik vind het heel belangrijk dat de stad zich meer en meer inzet voor diversiteit. Neem nu de lagere scholen. Toen ik als achtjarige hier naar school ging, zat er slechts één Spaans meisje bij mij in de klas. Maar als leerkracht godsdienst merkte ik dat de scholen geëvolueerd zijn naar een mooie mix. Dat is belangrijk voor kinderen die thuis geen Nederlands praten omdat het anders heel moeilijk is voor hen om onze taal te leren.

Ooit moesten mijn leerlingen zichzelf tekenen. Een kindje met een donkere huidskleur vroeg een roze potlood om zijn gezicht in te kleuren. Toen ben ik zelf een doos potloden gaan kopen met zowel lichte als donkere kleuren.’

Vrijwilligerswerk

'Sinds maart zit mijn carrière als leerkracht erop en houd ik me vooral bezig met vrijwilligerswerk. Ik hou ervan om creatief bezig te zijn. Bij de organisatie Kleine Inktvisjes haak ik inktvisjes voor couveusekindjes. Die knuffeltjes worden uitgedeeld in ziekenhuizen.

Daarnaast doe ik ook vrijwilligerswerk in rusthuis De Linde. Voor de bejaarden met een zware vorm van dementie maakte ik onlangs enkele knuffeldekens. Tussendoor brei ik via Made with Love for Stars ook nog coconnetjes, dekens en mutsjes voor overleden prematuurtjes. Die baby’tjes zijn vaak zo klein dat kleertjes niet passen. Ik vind het leuk om brei- en naaiwerk af te wisselen. En vrijwilligerswerk geeft ook veel voldoening. Dat de kleren die ik maak voor overleden baby’s zijn, zet me wel aan het denken. Maar het helpt de ouders van die kindjes om op een waardige manier afscheid te nemen.'

Face-it

'Enkele maanden na mijn pensioen nam ik deel aan FACE-IT. Mijn deelname heeft voor mij een symbolische betekenis. Omdat mijn moeder vijf jaar geleden overleed, nam ik Maria, een goede vriendin van haar, en mijn zoon Mario mee naar de fotoshoot. Zo zijn we toch nog met drie generaties op de foto gegaan: als een moeder, een dochter en een kleinzoon.'

Dit artikel verscheen in 2015 in het magazine Living in Mechelen.

Tekst: Yasmien Vranken Foto: Yasmine Couffez