Voor Mohamed is geen droom te groot om te realiseren
'Met Averroes bieden we een vangnet voor wie tussen de mazen van het net valt'
Mohamed Omachine (39) vertelt over zijn ondernemersdrang, over de liefde voor zijn gezin en over Averroes, een wielerclub die hij samen met vrienden opstartte. “Die 1000 kilometer voor Kom Op Tegen Kanker had ik een beetje onderschat”, lacht hij.
“Ik groeide op in de wijk Arsenaal, mijn ouders wonen daar nog steeds. Een tiental jaar geleden verhuisde ik naar Leest. Het was tijd om op eigen benen te staan. Ik kreeg last van de spreekwoordelijke baksteen in de maag. (lacht) Ik woon samen met mijn echtgenote Yasmina en onze kinderen Anis en Zayn. Momenteel verbouwen we onze benedenverdieping. Yasmina opent er binnenkort een wellness en hammam. Ze is misschien wel nóg ondernemender dan ik.”
Een hoofd vol plannen
“Na mijn studie bedrijfscommunicatie aan Thomas More besloot ik met een paar vrienden een restaurant te openen. Ik was eenentwintig en enorm nieuwsgierig: zou het iets voor mij zijn? Drie jaar runden we samen P’tit Tanger, een Marokkaans restaurant in de Onze-Lieve-Vrouwestraat. Het was heel leuk, maar het was hard werken met lange en drukke dagen.
Momenteel werk ik bij Design Express. Ik ben er verantwoordelijk voor allerlei administratieve taken: contracten, een deel van de boekhouding ... Maar de horeca laat me niet los. Daarom werk ik in het weekend als ober bij Pinxtos op de Vismarkt. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat mensen zich welkom voelen als ze iets komen drinken of eten.”
Samen op de fiets
“In mijn vrije tijd ga ik fietsen met mijn vrienden Thomas, Hamid, Mourad, Benaissa, Brahim en Mohamed (zie foto). Hamid koerste al langer en nam met enkele collega’s van het Scheppersinstituut deel aan de 1000 km van Kom Op Tegen Kanker. Het viel hem op hoe het hele event wit kleurde: het peloton, de supporters, de entourage … Hij voelde zich welkom, maar niet vertegenwoordigd. Zo ontstond wielerploeg Averroes. Met Averroes willen we meer diversiteit in zulke evenementen brengen en ervoor zorgen dat álle doelgroepen zich aangesproken voelen. De naam Averroes verwijst naar de gelijknamige filosoof. Hij was de grondlegger van de moderne islam, maar eigenlijk weet ik er zelf niet veel over. Ik moet hem dringend eens opzoeken op Wikipedia. (schaterlacht)”
Emotionele gebeurtenis
“In het eerste jaar dat we deelnamen aan de 1000 km verloren Benaissa en Brahim elk hun moeder aan kanker. Met onze deelname aan de 1000 km willen we niet alleen het goede doel steunen, maar ook laten zien aan Brahim, Benaissa en hun familie dat we er voor hen zijn. We fietsen ter ere van onze beste vrienden en hun moeders.
Dat fietsen had ik wel wat onderschat! Ik dacht dat ik door mijn werk in de horeca wel over een goede basisconditie zou beschikken. Maar de mensen in mijn omgeving hadden daar minder vertrouwen in. Dus begon ik te trainen. Mijn eerste fietstochten waren heel plezant, maar achteraf was ik zo stijf! Ik hoop dat dit herkenbaar is voor andere wielrenners. (lacht)
De aankomst op de Grote Markt na onze eerste editie vergeet ik niet snel. Dat was een emotioneel moment. Mijn zoontje had een spandoek gemaakt en er klonk applaus van onze supporters. Ik was trots op de prestatie die ik samen met mijn vrienden geleverd had. Maandenlang hadden we samen getraind, inschrijvingsgeld verzameld … En dan viel het doek op de Grote Markt. De dag erna volgde het spreekwoordelijke zwarte gat. Daarom beslisten we om te blijven fietsen.”
Meer dan alleen een wielerploeg
“Averroes is geen doorsnee wielerploeg. Wat alle leden verbindt, is hun sociaal engagement.
Om te kunnen deelnemen aan de 1000 km voor Kom Op tegen Kanker organiseren we jaarlijks verschillende evenementen om geld in te zamelen. Dit jaar strooide corona roet in het eten en steunden we andere goede doelen.
Zo schonken we een deel van het geld aan Febe, een Mechels meisje dat ernstig ziek is en droomt van een uitstap naar Disneyland Parijs. Tijdens de ramadan deelden we ook voedselpakketten uit aan kwetsbare gezinnen. Samen met Welcome in Mechelen, Cani Nas van De Lage Drempel en verschillende lokale handelaars sloegen we de handen in elkaar. Ook andere Mechelaars doneerden geld of eten voor de voedselpakketten.
Velen kennen ramadan als de vastenperiode, maar het is ook een periode van solidariteit. We vinden het dan extra belangrijk om mensen in nood te helpen. De meeste gezinnen die we hielpen waren trouwens niet-moslims. Eén reactie bleef me bij. Een vrouw stond in haar deuropening met tranen in de ogen. Ze was overweldigd door het initiatief. Ze zei dat ze een ander idee over moslims had en dat ze besefte dat dat beeld veralgemeend was.
Met Averroes willen we solidariteit verder door zetten. Los van corona, ramadan of de 1000 km. Mechelen is een mooie stad die veel kansen biedt aan haar inwoners maar er zijn nog te veel mensen die tussen de mazen van het net glippen. Wij willen met Averroes een sociaal vangnet vormen voor deze vergeten en onzichtbare groep.”
foto: Lavinia Wouters
Deze foto is te bezichtigen aan het Dorpshuis in Leest, Ten Moortele 1, Leest
