Louis droomt van een stadsboerderij in Mechelen
‘Duurzaamheid is wat me drijft. Ik weet dat het anders kan’
Louis De Bruyn (73) is sinds zijn jeugd gebeten door alles wat groeit en bloeit. Al jong leerde hij dat landbouwer een mooi, maar hard beroep is. De tuinbouwsector en vooral de duurzame teeltmethodes van vroeger lieten hem nooit los. Enthousiast en bevlogen vertelt hij over zijn toekomstdroom: lokale voedselvoorziening en een stadsboerderij voor Mechelen.
“Ik werd geboren in 1947. Mijn ouders, Jeanne en Frans, hadden een tuinbouwbedrijf in Wilrijk, omgeven door de natuur. Het tuindersleven is mij dus met de paplepel ingegeven. Ik kon uren onder de lindeboom zitten genieten van de natuur. Mijn grootvader teelde en leverde groenten voor de vroegmarkt in Antwerpen. Eerst met paard en kar, later met een klein vrachtwagentje. Later namen mijn vader en nonkel het bedrijf over. Als kleine jongen mocht ik mijn ouders tijdens de vakantie vergezellen naar de vroegmarkt. Op het tuinbouwbedrijf heb ik absoluut de mooiste jaren van mijn leven beleefd.
Mijn meester in het zesde leerjaar merkte mijn liefde voor de natuur op. Hij raadde mijn ouders aan om me naar de Mechelse tuinbouwschool te sturen. Samen met mijn moeder nam ik de tram naar Mechelen. Vanuit de tram hadden we een prachtig zicht over de omgeving, de stad en de Sint-Romboutstoren. Toen ik even later door de schoolpoort liep, voelde dat aan als thuiskomen. Ik zag de bloemen en planten, de serres en de groentetuin en was zo verwonderd! Ik ging geweldig graag naar school. Door mijn enthousiasme was ik steeds de primus van de klas.”
Op het randje van armoede
“Ooit heeft een hagelstorm bijna de helft van mijn vaders serres verwoest. Hij belde naar het Chirokamp waar mijn broers en ik op dat moment verbleven. We moesten onmiddellijk naar huis om te helpen opruimen en de tomatenoogst te redden. Voor de nieuwe serres moesten we opnieuw geld lenen. Op een bepaald moment leefden we echt in armoede. We hebben zwarte sneeuw gezien. Toen ik in die periode een leraar hoorde verkondigen dat tuinders altijd rijke mensen zijn, was ik enorm verontwaardigd. Ik heb aan den lijve ondervonden dat dat niet zo is.
De modernisering in de landbouwsector zette mijn ouders onder druk om te investeren en te groeien, maar dat lukte met hun klein tuinbedrijf niet zomaar. Ik zag hoe mijn vader leed onder die druk en besloot dat ik het anders wilde aanpakken. Eigenlijk wilde ik eerst missionaris worden. (lacht) De schooldirecteur heeft dat toen opgevangen en hij praatte me om. Op zijn aanraden ging ik voor landbouwkundig ingenieur studeren aan de Universiteit Gent.”
Duurzame landbouw is de toekomst
“Na mijn studies begon ik les te geven op mijn oude school, de tuinbouwschool in Mechelen. Ik wilde mijn ervaring en kennis over land- en tuinbouw doorgeven aan de jongere generatie. Zo werd leraar worden uiteindelijk mijn missie. Ik trok veel met mijn leerlingen op pad en we bezochten verschillende (biologische) landbouwbedrijven. Zo leerden mijn leerlingen hoe het anders kan. Ik leerde hen kritisch kijken naar de wereld. De laatste tien jaar van mijn loopbaan werkte ik voor Landwijzer. Landwijzer was de eerste biologische land- en tuinbouwopleiding in Vlaanderen. Samen met oprichter Geert Iserbyt organiseerde ik vormingen en congressen voor boeren en tuinders.
Ik zie het als mijn levenswerk om de kennis over duurzame landbouw te delen. Er is immers zoveel onrechtvaardigheid in de wereld. Mensen sterven aan kanker veroorzaakt door pesticiden. Chemische bemesting is schadelijk voor het leven in de bodem. Waarom zijn we niet in staat iedereen een gezond bord eten te geven? De kennis over duurzame landbouw bestaat! Landbouw moet een samenwerking zijn tussen mens en natuur, geen uitbuiting ervan. Het is dat inzicht wat me drijft.”
Citamine en ‘De Grond der Dingen’
“Ik droom van een Mechels tuinbouwgebied als stadsboerderij. Citamine teelt vitamines voor de stad. Voor mij grijpt dat idee terug naar mijn grootvader die met zijn sla, radijzen en andijvie naar de markt in de stad trok. Citamine is een grote stadstuin waar biologisch fruit, groenten en kruiden geteeld worden. Je kunt er workshops bijwonen, mensen kunnen er elkaar ontmoeten en je kan er iets eten en drinken. Vitamines opdoen voor lichaam en geest, zeg maar! We zorgen voor lokaal, seizoensgebonden en biologisch eten op wandelafstand van de stad. Zo willen we de mogelijkheden van stadslandbouw of urban farming bekend maken. Dat idee werken we verder uit samen met ‘De Grond der Dingen’ van het Hof van Busleyden en Arsenaal/Lazarus.
Er beweegt veel op Mechelse bodem rond deze thema’s. Zo zijn er de Mechelse Akker, Klimaan, Ferm, Biobuur, Boeren & Buren, Citamine … De volgende logische stap is iedereen bij elkaar brengen en meer samenwerken, ook met het stadsbestuur. Stad Mechelen zet stappen vooruit op dit vlak, maar ze zijn nog klein en weinig gedurfd. Voor mij gaat het soms iets te traag. (lachje) We moeten bewust kiezen voor duurzame landbouw en daar grond voor vrij maken. We moeten ons duidelijker uitspreken tegen chemische en exportlandbouw. Er is geen alternatief. We maken allemaal deel uit van de oplossing.”
foto: Lavinia Wouters
Deze foto is te bezichtigen aan het raam van het Huis van de Mechelaar, Reuzenstraat 1, Mechelen
