Autoloze zondag Walem
Zondag 17 september was het alweer zover: de vlaggetjes sierden opnieuw een kilometer aan Walemse gevels, de kermis had zaterdag al warm gedraaid tussen de regenbuien door en Walem maakte zich vanaf 8uur op om te genieten van de Autoloze Zondag. Alle standplaatsen van de rommelmarkt waren vooraf uitverkocht aan standhouders, lokale handelaars en verenigingen die zich voor de gelegenheid heel zichtbaar wilden maken voor iedereen die het wilde zien.
De start verliep moeizaam, andere jaren is het om 7u al druk op de stoep door standhouders die er graag vroeg bij zijn, maar dit jaar klonken de weergoden minder gunstig. Maar vanaf de bewoners zagen dat er wat standen opgesteld werden kwamen er meer en mee mensen die door de opkomst van de anderen overtuigd waren om toch ook deel te nemen en hun stand op te zetten.
Er was veel regen voorspeld maar als de voorzitter van onze vereniging zegt dat het niet gaat regenen, dan gaat het (bijna niet) regenen :-) !
De rommelmarkt verliep feestelijk, een straattheateract passeerde meermaals op het traject met liefde die letterlijk uit de lucht kwam gevallen onder de vorm van crepepapieren hartjes en massa's zeepbellen. Op de kermis genoot de jongste generatie van de kindermolen en het ballen- en eendjeskraam, en de iets grotere kinderen van het schietkraam. Sfeer alom ook bij café 't hoekske waar een optreden van de lokale band Soundalicious en nadien een DJ-set. Een balonnenclown zorgde daarnaast nog voor extra lachende gezichtjes, en er werd gegeten, gedronken, gelachen en gevierd.
Door de weersvoorspelling was de opkomst iets minder dan andere jaren en dat liet zich zeker nog eens extra voelen toen rond 17u er een stortbui van jewelste het einde van de Walemse rommelmarkt aankondigde. Gelukkig was die van korte duur, en zo kon het feestje toch nog wat doorgaan op de kermis en in't Hoekske.
Wat twee weken later nog rest zijn de vlaggetjes die elk jaar in september de Koning Albertstraat sieren. Ze verwijderen doet verlangen naar de volgende editie. De vlaggetjes verbinden de huizen, de activiteiten de mensen. Nog even en dan zien de Walemse dorpsgenoten elkaar weer massaal weer wanneer we Waloween vieren. Zonder vlaggetjes, maar met dezelfde passie en momenten van warmte tussen buren en dorpsgenoten.
