Het verhaal van Federico uit Italië

Het was geen grote cultuurshock. Eigenlijk lijken Vlamingen wel op Italianen. Mechelaars lijken wat verlegen in het begin, maar iedereen is heel oprecht en vriendelijk.

Na zijn studies Farmaceutische Wetenschappen aan de universiteit van Milaan, solliciteert de Italiaanse Federico op aanraden van zijn Nederlandse professor voor een jobbij het Mechelse Galápagos. Hij weet op dat moment nog helemaal niks van België, dat kleine landje waar volgens hem iedereen Frans spreekt. Toch waagt hij zijn kans en wordt hij aangenomen.

“Een cultuurshock was het niet”, vertelt Federico. “Eigenlijk lijken Vlamingen wel op Italianen. De Mechelaars zelf leken wat verlegen in het begin, maar iedereen is heel oprecht en vriendelijk. Het mooie weer missen we wel. En ook de pizza’s en de mozzarella.”

“Zowel Italië als België zijn mijn thuis. Ik voel me geen gast, maar een ‘geadopteerde Mechelaar’ (lacht). Door de lessen Nederlands leerden mijn partner Daniela en ik meteen heel wat mensen kennen. Ook collega’s en buren ontvingen ons met open armen. Net als andere Mechelaars genieten we van de terrasjes op de Vismarkt en ook het Vrijbroekpark hoort bij onze favoriete plekjes.”